Pętna, rus. Pantna, w dok. Patna, wś, pow. gorlicki, par. rz.- kat. w Senkowej a gr.-kat. w Małastowie, leży w okolicy górskiej, 481- 405 mt. npm., w wąskiej zwartej dolinie Małastówki, dopływu Sękowy, uchodzącej pod Gorlicami z praw. brzegu do Ropy, przy gościńcu z Gorlic przez Konieczną do Zborowa (Zbóró) na Spiżu. Nagle wznoszące się zbocza górskie są upłazami Magóry Małastowskiej (814 mt.), a na wschód Ostrej góry (735) i Dziamery (757). Prawie w środku wsi, w pobliżu drewnianej cerkwi, oddala się gościniec od wsi, zbaczając ku zachodowi, gdzie po kilku silnych zakrętach przez siodełko Magury przerzyna się w doliny dopływów górskich Ropy, Krywy i Konieczny. Kilka chat przy zakręcie zbudowanych nosi nazwę „Podmagurą", karczma zaś, stojąca w najwyższym punkcie gościńca (604 mt.), zwie się Magóra. Wś ma 105 dm. i 680 mk. (317 męż., 363 kob.), między którymi 8 rz.-kat. Polaków, 658 gr.-kat. Rusinów i 14 izrael. O geologicznym układzie podają szczegóły H. Walter i dr. E. Dunikowski (Geol. bud., Kosmos, 1882, str. 273), że mały obszar w dolinie potoku na praw. brzegu ma stromo ustawione warstwy górnoropianieckie w postaci płytowych piaskowców i ciemnych iłołupków. Dobywano tu naftę i z tego powodu oznaczono to miejsce na mapie Kummersberga (sekc. 28) jako posiadające źródło nafty, szyby jednak zarzucono oddawna, gdyż nie pokrywały kosztów. Na tych warstwach są iły czerwone i eocen. Pos. więk. Wilh. hr. Siemieńskiego ma 142 mr lasu; mn. pos. 905 roli, 236 łąk, 884 past. i 315 mr. lasu. Gleba nieurodzajna, owsiana. P. graniczy na płn. z Małastowem, na płd. z Wirchnem, na zach. przez Magurę z Nowicą i Przysłopem, a wschód przez Ostrą górę z Bartnem. Podług reg. pobor. pow. bieckiego z r. 1581 wś Patna, w par. Kobylanka, świeżo osadzona na posiadłościach kollegiaty w Bieczu, miała łanów kmiec. 2½ , sołtysi 1 (Pawiński: Małop. 114). Mac.
Źródło: Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów Słowiańskich.- 1887, t. VIII, s. 39-40
Pętna stara i nowa cerkiew.
Zdjęcie ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego
Pętna stara i nowa cerkiew. Zdjęcie pochodzi ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego