20 lat archijerejskiej służby w Sanoku

30 stycznia 1983 roku arcybiskup przemysko - nowosądecki Adam (Dubec) otrzymał święcenia biskupie. Było to historyczne wydarzenie dla wiernych Podkarpacia (więcej na ten temat w rozmowie z władyką).
  30 stycznia 2003 roku około dwudziestu duchownych z Podkarpacia, mnisi z monasteru św. św. Cyryla i Metodego w Ujkowicach i wierni upamiętnili to wydarzenie wspólną modlitwą w soborze Świętej Trójcy w Sanoku.
   Archimandryta monasteru w Ujkowicach Nikodem zwrócił uwagę na powrót władyki po wysiedleniu do ziemi dotkniętej upadkiem, pustej, na jego cierpliwie podnoszenie z ruin Cerkwi i duchowego życia. Zauważył, że rok 1983 był też bardzo znaczący dla dwóch mnichów, którzy opuścili Polskę, klasztor na Jasnej Górze i udali się do Ameryki. Tam w Chicago w 1983 roku przyjęli święcenia kapłańskie. Wtedy nikt nie przypuszczał, że wrócą do Polski i na Podkarpaciu założą prawosławny monaster i razem z władyką Adamem będą budzić eparchię z długiego snu.
   - Władyka Adam jest dla nas najlepszym ojcem - podkreślił archimandryta. - Gdyby nie jego miłość, być może nie byłoby i monasteru.
   O. Nikodem zwrócił też uwagę na wielką pokorę władyki Adama, jego gotowość służenia innym nie tylko za prestołem.

   W czasie Liturgii arcybiskup Adam rukopołożył w stan kapłański jierodiakona ujkowickiego monasteru, o. Antoniego, pierwszego z braci, który w Ujkowicach został przygotowany do tego stanu.
   Dziennikarze "Przeglądu Prawosławnego" wręczyli władyce Adamowi dyplom i medal nagrody im. Księcia Konstantego Ostrogskiego, przyznanej "za duszpasterską opiekę nad wiernymi we wskrzeszonej diecezji przemysko - nowosądeckiej i szczególną troskę o zachowanie kulturowego dziedzictwa Łemków".
   Władyka ze wzruszeniem przyjął nagrodę. Wskazał na wielkość jej patrona, żyjącego w czasach, kiedy wprowadzono nieszczęsną unię, która do dziś dzieli naród i która spowodowała, że Cerkiew na tych ziemiach już nigdy nie wróciła do stanu sprzed unii. Zauważył też, że książę Ostrogski, zwłaszcza poprzez założoną przez niego akademię, dał ludzi, między innymi Iowa Boreckiego czy Piotra Sahajdacznego, którzy stali się filarami Cerkwi w trudnych dla niej czasach.
   Wspólna agapa zakończyła uroczystości.