- Odszedł człowiek, który wiedział czego chce i ściśle realizował wytyczone sobie cele - powiedział nad mogiłą przedwcześnie zmarłego kapłana arcybiskup Jeremiasz.
   O. Antoni Habura urodził się 22 lutego 1964 r. jako najmłodsze z sześciorga dzieci Olgi i Teodora Haburów. Rodzice, Łemkowie z Florynki, po 1947 r. znaleźli się w Torzymiu na ziemi lubuskiej. Dom rodzinny znacząco wpływał na kształtowanie tradycji wyznaniowej i narodowościowej. O wyborze drogi duchownego zadecydował już po ukończeniu szkoły podstawowej. W latach 1979-1985 kształcił się w Seminarium Duchownym w Warszawie, potem w Wyższym Seminarium w Jabłecznej.
   Jako seminarzysta rozpoczął pracę z młodzieżą. Z narzeczoną Joanną Dudą z ogromnym zaangażowaniem prowadzili w Torzymiu jeden z pierwszych obozów dla młodzieży. Niespotykana otwartość i umiejętność nawiązywania kontaktów sprawiały, że młodzi ludzie lgnęli do niego.

   7 grudnia 1986 r. przyjął święcenia diakońskie, a  tydzień później  kapłańskie  w Zielonej Górze, zostając proboszczem tej parafii oraz parafii św. Archanioła Michała w Lipinach.
   Niespełna dwudziestoletni okres posługi duchownego to czas wytrwałej i ciężkiej pracy na rzecz Cerkwi, której nie szczędził serca i energii. Już w pierwszych latach kapłaństwa  społecznie odwiedzał wiernych prawosławnych w okolicznych więzieniach. W ostatnich latach na część etatu pracował w areszcie śledczym w Zielonej Górze oraz w więzieniu dla kobiet w Krzywańcu. O. Antoni nigdy nie odmawiał ludziom w potrzebie, choćby, zdawało się, wyjętym poza nawias.
   W sobotę 11 marca pojechał z Warszawy, gdzie w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej kończył studia teologiczne, do Torzymia na lekcje religii, a potem do Słubic odsłużyć kanon św. Andrzeja z Krety. Następnego dnia czekały go liturgie w Torzymiu i Zielonej Górze. W drodze powrotnej, około godziny 21, samochód o. Antoniego wpadł w poślizg, a on sam uległ ciężkiemu wypadkowi. Odszedł, nie odzyskawszy przytomności, w nocy 12 marca, w pierwszą  niedzielę Wielkiego Postu, na którą przypada Triumf Prawosławia. Podobno w ostatnich chwilach, mimo utraty świadomości, sprawiał wrażenie osoby pogrążonej w modlitwie.
   - To On toruje drogę - powiedział nad trumną swojego kolegi z seminarium biskup bielski Grzegorz, który na uroczystości pogrzebowe przyjechał z dwunastoma wychowankami tej samej klasy seminarium.

   W pogrzebie tragicznie zmarłego ojca prot. Antoniego Habury wzięło udział pięćdziesięciu kapłanów prawosławnych z całej Polski oraz duchowni katoliccy i protestanccy.
   - Straciłem przyjaciela - powiedział pastor Dariusz Lik z Kościoła ewangelicko-augsburskiego, wiceprzewodniczący oddziału zielonogórskiego Polskiej Rady Ekumenicznej.
   - To strata nie do zapełnienia  - mówił do tłumu zebranych w cerkwi, nie kryjąc wzruszenia arcybiskup Jeremiasz. - Swoją śmiercią osierocił nie tylko matuszkę Joannę, ale i dzieci Natalię, Igora i maleńką Ksenię. Osierocił też młodzież, ale przede wszystkim osierocił Cerkiew.
   Trumnę z ciałem złożono na miejscowym cmentarzu komunalnym w miejscu, gdzie - jak obiecały władze Zielonej Góry - powstanie kwatera prawosławna. Wicznaja Pamiat'!